Kontakt
Kontakt z domem Sióstr Nazaretanek
ul. Lwowska 31
34-100 Wadowice
tel. +48 33 873 85 98
www.dpswadowice.pl
www.nazaretanki.krakow.pl
e-mail: lp.eciwodawspd@mod
Kontakt ze Świetlicą dla Dzieci im. Jana Pawła II
ul. Lwowska 27
34-100 Wadowice
tel. +48 33 823 28 51
Msze św. w kaplicy
Niedziele i święta: 7:30, 9:00
Dni powszednie: 6:30, 7:00 (tylko w soboty)
Nabożeństwa majowe: o godz. 18.00
Historia domu
Wadowicki Dom Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Rodziny z Nazaretu jest pod wezwaniem Opatrzności Bożej. Nie bez powodu. Kiedy Biskup Krakowski, a po latach Kardynał – Jan Puzyna wystosował do Przełożonych prośbę o założenie Domu w Wadowicach, młode wówczas Zgromadzenie było bez funduszy na rozpoczęcie nowego dzieła. Ks. Kardynał przypomniał jednak, że „apostołowie nie pytali Pana Jezusa o pieniądze, gdy ich rozsyłał. Trzeba zaufać Opatrzności Bożej”.
W odpowiedzi na prośbę Księdza Biskupa, dnia 12 lutego 1896 roku, do Wadowic jako przełożona powstającego domu przyjechała z Krakowa Matka Laureta Lubowidzka z trzema siostrami. Matka Laureta była w tamtym czasie przełożoną Prowincji Galicyjskiej Zgromadzenia Sióstr Nazaretanek. Od początku Siostry podjęły różne formy pracy z dziećmi ubogimi, młodzieżą, dziećmi upośledzonymi. Już w 1896 zainicjowały ochronkę dla dzieci. W tym samym roku otworzyły też pracownię haftów i bieliźniarstwa dla młodzieży. W roku 1897 założyły Towarzystwo Pań Miłosierdzia im. św. Wincentego a Paulo, które opiekowało się ubogimi chorymi.
Praca Sióstr spotykała się z wielką serdecznością. Nowe potrzeby ukazały, że obecność Sióstr stawała się nieodzowna. Tak było z prośbą o podjęcie pracy w szpitalu w charakterze pielęgniarek i salowych oraz w administracji jako księgowe, sekretarki, magazynierki i kucharki. Dnia 23 grudnia 1896 roku Siostry podjęły odpowiedzialne prace w wadowickim Szpitalu Powszechnym (Powiatowym ) i przez ponad 50 lat pełniły samarytańską posługę.
W trosce o młodzież, ówczesny burmistrz miasta, poprosił Założycielkę Zgromadzenia Sióstr Nazaretanek, Matkę Franciszkę Siedliską o nowe siostry. W 1905 r. rozpoczęto budowę obecnego klasztoru. Kiedy w 1907 roku Siostry przeprowadziły się do własnego Domu zakonnego w nowym budynku został utworzony internat dla uczennic z miejscowych szkół oraz zorganizowano odpowiednie miejsce na pracownie krawieckie, haftów, kwieciarstwa i bieliźniarstwa dla dziewcząt z okolic miasta, aby łatwiej mogły zdobyć zawód i pracę. W 1913 r. oddano do użytku kaplicę.
W czasie I wojny światowej Siostry nadal utrzymywały Ochronkę, a w Domu zorganizowały szpitalik. Z myślą o powojennych sierotach Siostry, dzięki pomocy finansowej Ks. J.Pawłowskiego zakupiły w sąsiedztwie budynek. Pozwolił on na powiększenie sierocińca i założenie w 1928r. przedszkola zwanego Ochronką dla dzieci, do której uczęszczał Karol Wojtyła.
W 1938 roku Siostry postanowiły w Domu dobudować piętro i założyły w nim Zawodową Szkołę Krawiecką, ponieważ nowe ustawy oświatowe zmieniały dotychczasowe wymagania co do sposobu kształcenia zawodowego w państwie polskim. Wadowicka placówka była wyrazem troski Sióstr o przygotowanie zawodowe i zarazem wychowanie dziewcząt w duchu katolickim na dobre Polki, a w przyszłości dobre matki.
Wraz z wybuchem II wojny światowej w domu Opatrzności Bożej znajdowało się ambulatorium dla rannych żołnierzy zorganizowane przez PCK. Ponadto siostry prowadziły sierociniec i do 1 listopada 1940 roku szkołę krawiecką, w której nauczanie miało w dużym stopniu charakter tajny. Działalność tej szkoły została wznowiona w 1945 roku chociaż zgodnie z nowymi zarządzeniami przekształcono ją w Gimnazjum Krawieckie.
Od 1951 lokalne władze zapoczątkowały stopniowe usuwanie Sióstr z pracy w szpitalu wadowickim, a 10 czerwca 1956 roku szpital opuściła ostatnia siostra. Prowadzona przez władze państwowe akcja laicyzacji szkolnictwa sprawiła, że w czasie wakacji 1955 roku zostało zlikwidowane Liceum Krawieckie prowadzone przez Siostry, a w rok później internat.
Po przymusowej likwidacji szkoły, internatu i ochronki, od 1956 r. budynek adaptowano na prowadzony przez Siostry Zakład Specjalny dla Dzieci Głęboko Niedorozwiniętych Umysłowo.
W domku byłej ochronki w okresie powojennym funkcjonowało przedszkole prowadzone przez Nazaretanki. Istniało ono do 1961 roku. W okresie letnim siostry zostały zaskoczone niespodziewaną decyzją władz o upaństwowieniu tego dzieła i jednocześnie o przejęciu budynku przez państwo. Po wieloletnim użytkowaniu przez różne instytucje, na początku lat 90-tych budynek powrócił do Zgromadzenia i po przeprowadzeniu niezbędnych remontów, w dniu 12 października 1994 roku odbyło się poświęcenie „Świetlicy dla Dzieci im. Jana Pawła II”. Jest to świetlica o charakterze środowiskowym, jako miejsce opieki nad dziećmi i młodzieżą.
Dzisiejsze zakresy apostolstwa
Dzisiejsze zakresy apostolstwa Sióstr to głównie Dom Pomocy Społecznej i Świetlica dla Dzieci im. Jana Pawła II przy ul. Lwowskiej.
Siostry pracują jako katechetki i zakrystianki w Parafii p.w. św. Piotra Apostoła oraz w Parafii p.w. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny. Posługują również w Muzeum Domu Rodzinnego Jana Pawła II tysięcom Polaków oraz przedstawicieli narodów z wielu krajów i kontynentów zafascynowanych osobą świętego Papieża.
Dom Pomocy Społecznej dla Dzieci i Młodzieży Niepełnosprawnej Intelektualnie
Ośrodek jest placówką pobytu stałego. Jak w rodzinie wielopokoleniowej są: dzieci, młodzież i dorośli niepełnosprawni intelektualnie. Misją Domu jest wszechstronna pomoc mieszkankom, które nie są w stanie samodzielnie zaradzić swoim potrzebom życiowym, pomoc w wychowaniu opartym na zasadach chrześcijańskiej miłości oraz zapewnienie stałej, całodobowej opieki, warunków bezpiecznego i godnego życia, intymności i niezależności, a także rozwoju osobowości i samodzielności z uwzględnieniem stopnia psychicznej i fizycznej sprawności.
Od roku 2004 działa w Domu grupa wolontariatu. Stanowią ją uczniowie gimnazjum i szkół średnich. Młodzież ma możliwość odkrycia piękna w człowieku, którego cicha obecność jest dowodem Obecności Boga. Zapraszamy.
Świetlica dla Dzieci im. Jana Pawła II
Świetlica jest miejscem, gdzie po skończonych zajęciach szkolnych dzieci i młodzież spędzają czas w gronie rówieśników. Korzystają tutaj z pomocy nauczycieli i wolontariuszy, którzy tłumaczą trudne lekcje i udzielą wskazówek przy odrabianiu zadań domowych. Świetlica to nie tylko miejsce nauki, ale przede wszystkim zabawy i radości. Rodzinna atmosfera pełna ciepła i zrozumienia pomaga w prawidłowym rozwoju oraz kształtowaniu prawdziwych postaw chrześcijańskich. Patron świetlicy – święty Jan Paweł II uczy podopiecznych, co to znaczy być szczęśliwym Dzieckiem Bożym.