Kontakt

Dom Zakonny

ul. Mickiewicza 33 a
34-100 Wadowice 
tel. +48 33 823 37 68
e-mail: lp.pw@daw.iknytrebla
www.albertynki.pl
www.otworzserce.pl
nr konta: 68 1240 4197 1111 0010 4307 2489 

 

Historia Zgromadzenia Sióstr Albertynek Posługujących Ubogim

Zgromadzenie Sióstr Albertynek założył w 1891 r. św. Brat Albert – Adam Chmielowski (1845-1916). Był on utalentowanym artystą malarzem. W odpowiedzi na wezwanie Boże porzucił sztukę, by całe życie poświęcić służbie najbiedniejszym, w których dopatrywał się cierpiącego Chrystusa – Ecce Homo. Z miłości do Boga i ubogich przyjął żebraczy styl życia, przywdział pokutny habit i zamieszkał w ogrzewalni – siedlisku największej nędzy moralnej i materialnej XIX-wiecznego Krakowa, by przykładem życia, bezinteresowną miłością i ofiarną pracą przywracać Bogu i społeczeństwu ludzi, którzy znaleźli się na marginesie życia.

Przyjąwszy imię Brata Alberta stał się twórcą tzw. przytulisk, które miały na celu poprawę stanu materialnego ludzi bezdomnych oraz wszystkich tych, którzy znaleźli się stale lub chwilowo w skrajnej nędzy. W tym celu Brat Albert zakładał także domy kalek i nieuleczalnie chorych, posyłał siostry do pracy w szpitalach wojskowych i epidemicznych, organizował kuchnie i jadłodajnie dla biednych, żłobki i zakłady wychowawcze dla bezdomnych dzieci i młodzieży. Widząc niewystarczalność własnych wysiłków, chętnie przyjmował pomoc ludzi dobrej woli, którzy zafascynowani stylem jego życia i świadectwem bezinteresownej miłości, zapragnęli go naśladować. Pierwsi współpracownicy przyłączyli się do niego w 1888 r., co dało początek Zgromadzeniu Braci Albertynów.

W 1891 r. opiekę nad ogrzewalnią dla bezdomnych kobiet i dzieci objęło pierwszych siedem Sióstr Albertynek. Po śmierci Brata Alberta Zgromadzenie Sióstr Albertynek rozwijało się nadal pod względem liczebnym i terytorialnym, głównie za sprawą posługi bł. s. Bernardyny Jabłońskiej jako pierwszej Przełożonej Generalnej nowego Zgromadzenia. Powstawały przytuliska w Krakowie, Jarosławiu, Przemyślu, Tarnowie, Kielcach, Warszawie, Rzeszowie oraz liczne przytuliska na tzw. Kresach Wschodnich, w tym we Lwowie.

Historia Domu w Wadowicach

Początek obecności Sióstr Albertynek na wadowickiej, papieskiej ziemi wyznacza data 18 lipca 1938r. kiedy to dwie siostry, nauczycielki Zdzisława i Kazimiera Prus, przekazały swą nieruchomość przy ul. Mickiewicza 36 na rzecz Zgromadzenia Sióstr Albertynek. Z powodu niemożności przejęcia domu Pań Prusównych zamieszkałego przez nie same i licznych lokatorów, zakupiono inny dom pod numerem 33 przy ul. Mickiewicza od Władysława Hajewskiego, co umożliwiało zamieszkanie trzem Siostrom i urządzenie przytuliska na ok. 20 osób.

Lata okupacji niemieckiej oraz lata powojenne były niewyobrażalnym zmaganiem się z piętrzącymi się trudnościami. Brakowało środków na utrzymanie, co wiązało się z koniecznością kwesty, budynek wymagał pilnych remontów oraz doprowadzenia wody, kanalizacji itd.

Siostry chorowały i umierały – dwie z nich zmarły w młodym wieku w opinii świętości: s. Adalberta Orzeszek w 1943 r. oraz s.Letycja Matuszewska w 1944 r. Gdy w roku 1952 liczba chorych nie mających żadnego zabezpieczenia materialnego wynosiła 30 osób, Urząd do Spraw Wyznań wezwał Siostry do zlikwidowania zakładu. Zabroniono kwesty, a Siostry choć podejmowały wszelkie starania, z wielkim trudem mogły sprostać wyzwaniu. Jednak Opatrzność Boża nie pozwoliła na przerwanie pracy Sióstr, mimo, że w najbardziej krytycznym czasie, decyzją Wydziału Zdrowia i Opieki Społecznej w Krakowie 31 grudnia 1961 r. podopieczne wadowickiego domu przeniesiono do innych domów. Na miejscu pozostały tylko te staruszki, które nie zgodziły się na wyjazd.

Mijały lata i dopiero po śmierci Pań Prusównych powoli odzyskiwano dom przez nie ofiarowany z pozostałymi jeszcze lokatorami przy ul. Mickiewicza 36. Wreszcie dnia 3 lipca 1971 r. została poświęcona w tymże domu nowa kaplica przez ks. Edwarda Zachera. Stopniowo zaczęło się powiększać grono podopiecznych garnących się pod opiekę Sióstr, wobec czego dom stawał się coraz bardziej ciasny. Stąd też jesienią 1982 r. przystąpiono do budowy nowego większego domu dla zabezpieczenia przybywających wciąż osób potrzebujących opieki, spokoju i serca.

Dzięki ogromnemu wysiłkowi, samozaparciu Sióstr, zwłaszcza s. Adaminy Koczur i s. Jadwigi Gwoździk już w pięć lat od rozpoczęcia budowy, Siostry mogły wprowadzić się do nowego budynku, który poświęcił ks. infułat Kazimierz Suder – proboszcz wadowickiej parafii. Natomiast budynek przy ulicy Mickiewicza 36 nabyło Biuro Geodezji, a obecnie mieści się tam Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Wadowicki dom Sióstr Albertynek nawiedził podczas wizytacji kanonicznej w 1948 r. kard. Adam Stefan Sapieha, a w listopadzie 1958 r. i rok później odwiedził Siostry i podopieczne bp Karol Wojtyła.

Na dzień dzisiejszy dom ten jest przeznaczony dla Sióstr emerytek, które wyczerpane wieloletnim trudem albertyńskiej posługi, spędzają tu jesień swojego życia. Ponadto działa tu także Dom Opieki im. św. Brata Alberta, a dwie Siostry prowadzą także kuchnie dla bezdomnych w Wadowicach i Andrychowie.

Dom Opieki im. św. Brata Alberta

Celem Domu jest udzielanie opieki i schronienia kobietom starszym i chorym poprzez stworzenie im warunków umożliwiających zaspokojenie niezbędnych potrzeb bytowych, społecznych i religijnych oraz tworzenie rodzinnej atmosfery. Kobiety zgłaszają się tu osobiście lub są kierowane przez instytucje kościelne, społeczne lub swoje rodziny, które nie mają możliwości zapewnienia im takiej opieki, jakiej potrzebują.

Dom dysponuje 10. miejscami, utrzymuje się z ofiar i darowizn od osób fizycznych i prawnych. Mieszkanki Domu pokrywają bieżące wydatki związane ze swoim pobytem.

Dom zapewnia mieszkankom całodobowy pobyt, podstawowe środki socjalno-bytowe, możliwość dostępu do opieki lekarskiej, opiekę duchową oraz dyskrecję i poczucie bezpieczeństwa.